Rio de Janeiro - Cusco

Op onze eerste dag in Rio zijn we eerst naar de trappen van Selaron gegaan, in Lapa. Deze kunstenaar heeft de trappen opgeknapt, hij is onlangs dood onderaan de trappen gevonden. Het verhaal gaat dat hij zn werknemers te weinig betaalde en dat hij daarom vermoord werd. Daarna zijn we naar ons andere hostel gegaan. ´s Avonds gingen we weer naar Lapa, waar een straatfeest was. Overal wordt bier verkocht, wordt er wat muziek gespeeld en gek gedaan. Carnaval in Rio is voor de Brazilianen het moment om vrouwen te versieren en vreemd te gaan. Zo werden we aan alle kanten aan onze armen gepakt en ze proberen je allemaal te zoenen. Als je zegt dat je een vriend hebt, zeggen ze: ´ja maar die is toch niet hier?´. De enige manier om ze af te wimpelen is door te zeggen dat je lesbisch bent en zelfs dat werkt niet altijd. De volgende dag gingen we naar een strandfeest in de buurt Ipanema, we hadden een grote stage verwacht met muziek, maar er staan wat trucks langs de weg waar muziek uitkomt, voor de rest is het vooral bier drinken en gek doen. Maar het was zo massaal dat we terug zijn gegaan en ´s avonds weer naar het straatfeest in Lapa.

De dag erna hebben we een vriendinnetje van Sanne ontmoet en zijn we naar een bloco gegaan. Een bloco is een groep straatmuzikanten die muziek maken en door een blok heen lopen. Iedereen loopt er dan verkleed achteraan; dansend en springend in de gekste outfits. Zo zagen we mensen verkleed als maandverband, google maps, de meeste mannen verkleden zich als vrouw of baby en we zagen ook een zwerver die zich had verkleed als zwerver. Iedereen zingt dan heel hard mee, was echt heel gaaf! (Ik praat dan over een man of 20. 000). In Rio draait het met carnaval ook vooral om de parade in de Sambadrome. Via Lars hebben we kaartjes kunnen regelen, echt zoooo vet! Er zijn 13 sectoren, wij zaten in de laatste, waar je ook het minst voor betaald omdat je het verst van de parade af zit, maar dat maakte ons niet uit. Officieel begon het om 9 uur, maar wij waren er al om 6 uur, zodat we goeie plekken zouden hebben. Deze avond kwamen er 6 sambascholen. Elke school heeft 82 minuten. Als ze er langer over doen krijgen ze punten in mindering. Op 4 plekken zitten juryleden. Het was echt zo mooi! Enorme karren en daartussen dansende mensen in supermooie pakken. Omdat wij in het laatste vak zaten konden we het einde goed zien. Zo zagen we dat als de mensen klaar waren ze bijna allemaal hun pakje uit deden en in de vuilniswagen flikkerden! Echt zo zonde! Sommige wagens moesten worden losgekoppeld, maar dit lukte soms niet ,waardoor het druk ontstond, omdat de volgende kar er alweer bijna was. Na 6 scholen en 12 uur verder was het afgelopen. Buiten aangekomen zagen we heel veel pakjes op straat liggen, dus Sanne en ik hebben er één gescoord voor de carnaval in Nederland, een klein dilemma... we weten niet hoe we hem in Nederland moeten krijgen. Toen wilden we een taxi nemen, maar niemand wilde ons meenemen. Door een hoerenbuurt gelopen en uiteindelijk stopte er een taxi, er zat alleen al iemand in. Maar hij vond ons een beetje zielig en wilde ons wel meenemen. Vooral toen we vertelden dat we hadden meegelopen in de parade en we echt hele moeie benen hadden. Uiteindelijk lagen we om 7 uur in bed. De volgende dag zijn Sanne en ik met 3 jongens uit ons hostel naar een bloco in onze buurt geweest, Laranjeiras. Het was op een openbaar basketbalveldje en er waren vooral heel veel lokale mensen. Hele leuke muziek en het was echt supergezellig. Daarna gingen we in het hostel barbequen. Tijdens het douchen hebben Sanne en ik nog een bloco B(adkamer) gedaan; hard muziek aan en zingen en dansen onder de douche! De volgende dag zijn we naar Copacabana beach gegaan met Tessa, een vriendin van Sanne. Heerlijk afkoelen in de zee. De volgende ochtend waren Sanne en ik om 7.45 al uit de veren om naar El Cristo Corcovado te gaan. We moesten met een treintje omhoog waarin je al een mooi uitzicht had over Rio. Boven aangekomen, lagen er allemaal mensen op de grond, we dachten wat doen die nou? Maar dat bleek nodig te zijn om een foto te maken met het Jezusbeeld erop. Het was erg lastig om een foto te maken zonder toeristen erop. Beneden aangekomen stond er ook een superlange rij voor de trein, dus we aren blij dat we zo vroeg waren gegaan. Daarna zijn we nog even wezen shoppen en ´s avonds mn allerlaatste acai genuttigd.

De volgende ochtend werd ik om half 8 opgepikt door de taxi en moest ik afscheid nemen van Sanne. Eerst vloog ik naar Buenos Aires, daarna met de bus naar het andere vliegveld, maar er stond veel file waardoor ik bijna mn vlucht miste. Om half 11 geland in Lima waar een Peruaantje met een bord met mijn naam stond te wachten. Ik had het heel armoedig verwacht, maar ik verbleef in een hele mooie buurt, met een supermooie supermarkt met schoon fruit zonder vliegen, eindelijk! In het hostel verbleven ook een grote groep Koreanen. Tijdens het ontbijt zat er 1 naast me, hij smakte verschrikkelijk! Toen kwam de rest van de groep, ze eten gewoon allemaal zo! Toen ben ik maar buiten gaan zitten. De volgende ochtend moest ik er vroeg uit, dus dacht lekker rustig ontbijten, maar de smakkende Korenanen zaten er ook, dus weer buiten ontbeten. Om half 10 stapte ik mn bus naar Ica in, zie ik achterin die bus al die Koreanen zitten, met nog 1 lege plek, nou je kunt wel raden wie daar moest zitten. Gelukkig was er 1 Koreaans meisje die voorin zat en bij de groep wilde zitten en ik ruilde van plek met haar. Helaas kwam ik naast de Koreaanse guide te zitten. We kregen ook lunch, pfff. Ik heb mn ipod ingedaan en op zn hardst gezet. Tijdens de busrit heb ik mn ogen uitgekeken, ipv groene bergen zoals in Brazilie en Argentinie, alleen maar zand en rotsbergen. Als je de huisjes ziet kun je niet voorstellen dat daar mensen in wonen, het ziet er zo arm uit. Overal rijden ook kleine 3 wielertaxi´s. Aangekomen in Ica een taxi genomen naar Huacachina. Huacachina is een oase, een groot meer met daar omheen huizen en zandduinen, heel mooi. Aangekomen bij het hostel vroeg een medewerker of ik mee wilden naar een winery, ik lust eigenlijk helemaal geen wijn, maar ik dacht misschien moet ik het maar leren drinken. Samen met Jen en Kate (Amerikaans) en 2 Peruanen gingen we erheen. In Ica hebben we 82 wijnmakerijen. Eerst gingen we druiven stampen. I.p.v. dat wij foto´s maakten, werden wij door iedereen op de foto gezet. Daarna gingen we naar een plek waar ze het hele proces uitlegden en gingen we wijn proeven. Het was hele zoete wijn, dus ik vond het wel lekker. Daarna pisco sour, het drankje van Peru. Tot slot naar een soort museum waar ze hele oude Inca spullen hadden en grote tonnen met wijn, die werden uitgeschonken met een bamboestok. Daarna haalden de Peruanen heel veel pisco sour, deden we wat drankspelletjes. Na een paar uur gingen we weer, alleen moest de taxichaffeur nog even langs zn vechthanen om ze eten te geven. Daarna terug naar het hostel. De volgende dag gingen we sandboarden. Eerst met een dunebuggy door de zandduinen rijden, hij reed heel hard en je moest goed je mond dichthouden anders kwam er allemaal zand in. Daarna op een top gestopt, kreeg iedereen een sandboard en moest je er op je buik op gaan liggen en dan naar beneden, supergaaf! Dan pikte hij ons weer op en bracht ons naar een volgende berg. De bergen waren wel ongeveer te vergelijken met een zwarte piste. Aan het einde zat er overal zand, maar was heel tof! ´s Avonds bij het hostel gebbqt en mn tas gepakt want de volgende dag ging mijn bus naar Nasca. Daar aangekomen stond de kerel van het hostel me al op te wachten. Aangekomen bij het hostel probeerde hij mn een dure vlucht over de Nascalijnen aan te smeren (430 soles = 140 euro)., die over een half uur ging. Ik had gehoord dat je niet meer dan 100 euro moet betalen dus ik zei dat ik de volgende dag wel ging zoeken naar een goedkopere. Hij zei dat het de volgende dag ging regenen en deed wat van de prijs af. Toch vond ik het nog teveel. Uiteindelijk heb ik 310 soles betaald inc. hostel en ontbijt. Hij deed dit niet op een leuke manier en ik voelde me niet prettig. Samen met een Mclean (Canadees) bracht hij ons weg. Op het vliegveld aangekomen bleek dat je daar tickets kon kopen voor iets meer dan 200 soles, zoals ik al dacht hij had ons genaaid. Daardoor kon ik niet echt genieten. Het was een heel klein vliegtuigje voor 8 personen en hij wiebelde enorm, je moest een sterke maag hebben. De Nascalijnen waren soms lastig te vinden door alle lijnen, maar wel tof om te zien. Vooral het mysterie hoe ze er gekomen zijn vind ik mooi. Omdat het zo recht is, dat het eigenlijk vanuit de lucht gemaakt moet zijn, maar dat dat niet kan omdat er toen nog niks vliegends bestond. ´s avonds met Mclean wat wezen eten die daarna vertrok. De eigenaar negeerde ik volkomen, heb nog een Nederlands boek uit zn kast gejat (waar ik in principe voor betaald heb) en ben zonder wat te zeggen vertrokken (het was trouwens een hele zonnige dagn en geen regen) Nu ben ik in Cusco, na een 14 uur durende bustrip. We kregen avondeten en ontbijt en iedereen had een eigen tv, prima! Ik ben van plan om een tijdje in Cusco te blijven, ze raden dat ook aan om te aclimatiseren aangezien Cusco op ruim 3800 meter hoogte is. En over een weekje; Machu Picchu!

Hasta luego!